Hondenblik.nl

Ik zet jou weer achter het stuur

Om je weer het stuur in handen te geven zet ik de hond in tijdens de coaching sessie.


De hond is onbevooroordeeld, leeft in het nu en reageert op jou. Een hond komt snel tot de kern en reageert niet alleen op wat zij bij jou ziet zoals jouw handelen en lichaamstaal, maar ook op wat zij voelt zoals jouw stemming en intenties. Dit maakt de hond tot een uitstekende, gevoelige co-coach.


Ik zet oefeningen met de hond in zodat jij ervaart wat je nodig hebt om in balans te zijn, steviger in je schoenen staat en keuzes maakt die bij jou passen.

Wie zijn wij?
Ervaringen van klanten
Lianne

“Onlangs heb ik een bijzondere sessie gehad van hondencoach Irene van Woerdekom en haar hond Poppy. De coach sessie vond plaats in een natuurrijke omgeving. Al wandelend weet Irene  op een inventieve wijze de elementen van de natuur en hond Poppy  te verbinden en in te zetten.  Irene is in staat, door gerichte vragen en opdrachten,  het gedrag van haar hond Poppy in relatie tot degene die gecoacht wordt op een laagdrempelig en respectvolle wijze te spiegelen. Door de interactie met Poppy en feedback van Irene  werd ik op een speelse manier bewust van het effect van mijn eigen gedrag. Irene heeft mijn bewustwording ten aanzien van het juist toepassen van communicatiestijlen vergroot en mijn zelfvertrouwen  een positieve impuls gegeven." Lianne

Ingrid

LOSLATEN, een thema dat (ook voor mij) steeds terugkomt.


Dus had ik vanmorgen een coachsessie met Irene van Woerdekom en Poppy, de boxer van coachpraktijk Hondenblik.

Pfff, nou dat was direct raak. Alleen al het vertellen erover maakte dat de tranen over mijn wangen rolden.

Na een goed gesprek werd Poppy ingezet. Poppy stond symbool voor mijn kind(eren).

Ik mocht met haar wandelen zoals ik vroeger met mijn kinderen omging.

Dus aan de lijn, grenzen aangeven, maar wel zelf de route laten bepalen, laten snuffelen en ontdekken en stilstaan op de momenten dat ze dat wilde. De lijn hing ontspannen tussen ons in.


We liepen samen een eindje op. Toen heb ik Poppy heel bewust geknuffeld en afscheid van haar genomen. De lijn maakte ik los en overmand door emoties liep ik bij haar vandaan.

Ook de lijn liet ik in het gras vallen en een eindje verderop ben ik tegen een boom gaan zitten. Pfff, wat was dat heftig zeg!

Maar toen gebeurde er iets prachtigs…

In plaats van teruglopen naar Irene draaide Poppy zich om en kwam op me af rennen. Ze begroette me enthousiast en ging bij me liggen. Wow!!!

Ik begon te lachen en pakte een stok en al spelend liepen we terug naar Irene.

“Hoe was dit voor je?” Vroeg Irene.

We keken elkaar aan, schoten allebei vol en een dikke knuffel volgde.

Daarna liepen we terug. En in het gesprek dat volgde voelde ik heel erg dat zoals ik moeder was/ben voor mijn kinderen...

Ga verder naar aanbod